 |
| 6 do kolekcji! fot. D.Szymborska |
Mamy to! Rekord świata! 2.01.39 to są takie prędkości uzyskiwane na nogach, z którymi niektórzy robią wycieczki, tyle, że rowerowe! Niewiarygodna kondycja, przygotowanie i wynik!
Jestem szczęśliwa, że znowu mogłam biec po tych samych niebieskich liniach co mistrz świata!
To był mój szósty start w berlińskim maratonie, czas najgorszy, ale co do radości z biegu to drugi po debiucie sprzed lat.
A było tak: odbiór pakietu – znów na lotnisku, tym razem „usprawnienie” w odbiorze koszulek z pakietu oznaczało odstanie minimum trzydziestu minut a później to nawet do godziny. Coś poszło nie tak, bo cała reszta jak zawsze przytłaczająca wielkością i ogromem biegowego asortymentu. Było mi też bardzo miło przy odbiorze numeru startowego, gdy pani wolontariuszce wydał się podejrzany mój wiek, jej zdaniem wyglądałam dużo młodziej.
Potem obiad – zupa tajska z makaronem oczywiście, na kolację jeszcze kawałek pizzy i nic tylko czekać na start.
Wszystko przygotowane, ubieram się przed wyjściem a tu….wielka dziura w spodenkach biegowych. WIELKA! Na szczęście słucham rad, które piszę dla innych i miałam ze sobą drugi zestaw ubrań biegowych i drugie spodenki. Obyło się bez zszywania przy użyciu hotelowych zestawów naprawczych.
Przed startem też było stresująco. Musiałam się czymś zakrztusić, albo to było ze stresu. W każdym razie bardzo kaszlałam. Przed biegiem na telebimach puszczane są pozdrowienia dla biegaczy w wielu językach, oglądamy piękne filmy z trasy ale też co roku jest wystąpienie dyrektora medycznego maratonu, który przekonuje, że jak ktoś się źle czuje to zdrowie jest najważniejsze a nie start. Myślałam, że to taka pogadanka tylko, ale przy mnie jedna pani z płaczem zrezygnowała. Czy ten filmik uratował jej zdrowie, nie wiem, ale myślę, że to możliwe. A ja sobie tak stoję i kaszlę. Pan obok poszedł po medyka, zaniepokojony moim stanem zdrowia. Po chwili pojawił się lekarz. Wytłumaczyłam, że to nie chorobowy kaszel, pan zmierzył mi ciśnienie, porozmawiał i powiedział, że „będą mieli na mnie oko”. Mój poziom stresu był mega wysoki, bo niedawno koleżanka, która zakwalifikowała się na mistrzostwa świata w ½ IM w Afryce nie została dopuszczona przez lekarza do startu. Z medykami nie ma dyskusji, odwoływania się. Uff teraz to już tylko maraton był przede mną. A nie jeszcze bieg do łazienki na 2 minuty przed startem.
