Mój pierwszy tristart

Wyprawka na jutro fot. D.Szymborska

Pierwszy i potrójny. Nerwy, jeszcze raz nerwy. Przed pierwszymmaratonem było podobnie. Choć tam jest zawsze opcja przejdę do marszu i tyle. A tutaj jak mam maszerować w jeziorze, które ma temperaturę plus 15 i taką samą głębokość? He? Już się spakowałam bo nie sądzę, żebym jutro o piątej rano była bardziej przytomna niż teraz.

Tak, tak wiem na zdjęciu nie ma butów do roweru, to dlatego, że startuję w supersprincie i opcja włóż buty rowerowe, zdejmij buty rowerowe, ubierz buty biegowe zajęłaby więcej czasu niż -  ubierz buty biegowe. Owszem przełożenie na rowerze dużo gorsze ale osiem kilometrów jakoś przejadę.

Z jednej strony nie mogę się doczekać, trener powiedział, że spokojnie dam radę, z drugiej jakoś wcale mi się nie śpieszy. Że mogłoby być za tydzień….z trzeciej strony od listopada czekam na start w triathlonie...

Będzie cudownie i na to liczę najbardziej! Magia pozytywnego myślenia polega na tym, że już widzę siebie na mecie z medalem…. Pozostaje tylko kwestia czy będę miała związane w kitkę włosy czy rozpuszczone….

Właśnie dopakowałam czapeczkę na bieg, bo ma padać, a jeżeli chodzi o batonik, to bardziej na szczęście bo nie za bardzo wiem kiedy go miałabym zjeść, ale daje poczucie bezpieczeństwa…..