Slow Jogging – broszurka

Sympatycznie napisana, motywująca broszurka o slow joggingu fot. D.Szymborska

Niko, niko to znaczy po japońsku  - z uśmiechem. Tego dowiedziałam się z książki Hiroaki Tanaki i Magdaleny Jackowskiej.

Ostatnio coraz więcej o tym sposobie pokonywania kilometrów się mówi. Bieganiem to tego nie można nazwać, dlatego pozostaje jogging. Ten rodzaj truchciku opiera się na kilku założeniach:

·      Ma być przyjemnie i z uśmiechem – niko niko,

·      Nie można zakwaszać organizmu, dlatego należy poruszać się na tyle wolno by przez cały czas móc spokojnie rozmawiać,

·      Należy utrzymywać dużą kadencję małych kroczków,

·      Trzeba być systematycznym, treningi można dzielić – ćwiczyć po 3 razy po 10 minut,

·      Koniecznie trzeba truchtać ze śródstopia, najlepiej w butach minimalistycznych.

Chyba niczego nie pominęłam.

Za to jakie mają być efekty slow joggingu. Fiu, fiu. Dłuższe życie (bo tak to jest z truchtającymi Japończykami), brak otyłości (bo Japończycy są chudzi), mniejsze skutki starości (bo mózg truchtających Japończyków wolniej obumiera) a teraz najlepsze (jak dla mnie) super wyniki w maratonach!

Książeczkę przeczytałam, znajome twarze zobaczyłam na zdjęciach – Mateusz reklamuje New Balance i slow jogging – jak widać świat biegowy jest mały.

Myślę, że warto nie tylko biegać ale też czytać o bieganiu. Taki slow jogging może być albo etapem przejściowym albo też docelowym dla wielu ludzi. Zawsze od czegoś trzeba zacząć, każde wyjście na trening to sukces, wszystko jedno czy jest to truchtanie czy bieganie kilometrówek po stadionie – trening to trening!

Slow jogging, japoński sposób na bieganie, zdrowie i życie, Hiroaki Tanaka, Magdalena Jackowska, Wydawnictwo Galaktyka, Łódź 2014