Roztrenowanie i Rioja

Graciano 2007, fot. D.Szymborska

Dobrze, że już tylko trzy zabiegi rehabilitacyjne mi zostały. Nie dość, że zajmują masę czasu – sama jonoforeza to 15 minut, trzeba dojechać, zarejestrować się, poczekać…. Do tego te rozmowy w poczekalni. „A Olfen. Miałem nie pomógł.” „Pani taka młoda, jak teraz się zaczyna, to co będzie jak pani będzie w moim wieku.”, komentarze rehabilitantów: „Biegało się…”, „Co sport to zdrowie?” więcej nie będę cytować bo są podobnie beznadziejne. Po co? Zdarzyła się kontuzja, trzeba ją wyleczyć i tyle. A tu nie, pacjenci szczęśliwi ile to mają zabiegów, rehabilitanci pouczający i przeciwni uprawianiu sportu. Koniec. Jeszcze trzy razy i dziękuję bardzo temu towarzystwu.

Drugie R to Rioja. Trzecia butelka ze specjalnej kolekcji. Coleccion Vivanco Graciano, 2007. Dość pretensjonalny napis na butelce głosi: „Deseo comparitr esta colecion de parcelas privilegiadas, de cariedades, de arte… la esencia de mi tierra y mi familia” I to prawda, winogrona pochodzą z jednej, góra dwóch parceli, są zbierane w jednym czasie a smak wina jest książkowy jeżeli chodzi o szczepy z których jest zrobione.  Graciano – kolor likierowo wiśniowy. Nos (pierwszy) lekko wędzony, przesmażone porzeczki, nuty barszczu. Im więcej wino pracuje tym mniej wędzonki a więcej kakao. Usta – czekoladowo, kawowe, lekko wędzone. Po chwili smak podobny do likierów wypijanych z czekoladowych baryłek. Wino dobrze zbilansowane, eleganckie, ciekawe i ciężkie. Aż szkoda, że nie mieliśmy kaczki do niego, bo by pasowała idealnie. Dziczyzna zresztą też….

Apartat do jonoforezy fot. D.Szymborska