MER 2017 czyli 24 godzinny bieg po schodach

Z tej strony na selfie widać napis RUN z drugiej jest jeszcze HAPPY - zdjęcie zrobione na oblodzonych, falenickich wydmach

„Dwa lata temu pobiegłam Marriott”, czyli przekładając z towerruninngowego żargonu – wbiegłam po schodach 42 piętra i pojechałam się umyć do domu bo za chwilę miałam samolot, inni w tym super szybko biegająca Róża chodzili przez 24 godziny w górę po schodach i zjeżdżali windą by.... czynność powtórzyć.

MER czyli Marriott Everest Run to ciekawe wyzwanie, coś dla pasjonatów: 

a) chodzenia/biegania po schodach 

b) tych co chcą sprawdzić wytrzymałość swojego organizmu 

c) uwielbiających wyzwania i zakłady – co ja nie wejdę?!

Na konferencji prasowej dowiedziałam się, że ta edycja jest specjalna bo równolegle z MER wystartowała kampania społeczna „Nasz Everest” – dotycząca choroby Pompego, która osłabia mięśnie (głównie oddechowe i nóg) i czyni każdy krok trudnym, takim jak te dzielące himalaistów i biegaczy od szczytu Everestu...

Od 9 rano mój znajomy Mariusz dzielnie wchodzi i zjeżdża, wchodzi i zjeżdża... Zrobił to już 54 razy (stan na godzinę 20.40), do rekordu brakuje mu jeszcze 50 wejść….trzymam kciuki, żeby mu się udało! Samo wejście tyle razy jest już ogromnym sukcesem, a tu jeszcze cała noc i poranek na dokończenie wyzwania….

Inaguracja kampani "Nasz Everest" fot. D.Szymborska

Bardzo eleganckie miejsce na depozyt w Hotelu Marriott fot. D.Szymborska

Pakiet startowy fot. D.Szymborska

Przerwa w chodzeniu po schodach fot. D.Szymborska

START! fot. D.Szymborska

Ogromnie podoba mi się idea tych zawodów – można wejść raz, wspiąć się pięć razy albo rywalizować ze sobą i innymi do samego końca….w tym roku są medale….wpisowe w całości wspiera działalność Fundacji Wsparcia Ratownictwa RK, czyli można wydać 100 złotych i spędzić niezapomniane 24 godziny. W pakiecie piwo (bezalkoholowe), buff, ręcznik, chip i ulotki, do tego przemili wolontariusze obsługujący depozyt, miejsce startu, windę….szerpów wielu a atmosfera naprawdę świetna!

W tym roku byłam tylko kibicką, swój trening zrobiłam na wydmach w Falenicy, dobrze, że miałam nakładki na buty (chyba trzeba znowu o nich napisać, bo mi zęby ratowały!) to udało się pobiegać bez wywrotek.

Trzymam kciuki za wszystkich wchodzących na Marriottowy Everest!

A to szare na ścieżce to lód po którym spływała woda...fot. D.Szymborska