Marriott Everest Run – relacja

Na szyi chip i można ruszać - Marriott Everest Run

 Chłopaki (i dziewczyny też) jeszcze wchodzą, i będą tak do 8 rano w niedzielę. Dziś zaczęło się 24 godzinne wyzwanie – Marriott Everest Run.

Ja pobiegłam raz, a tym co chcą wejść na Everest zostało jeszcze 64 rundek po schodach – z minus 1 na 41 piętro!

Pakiet startowy to chip –najcenniejszy bo po wejściu na 41 piętro należy go „odbijać” i wtedy tylko wejście jest zaliczone. Koszulka, tak zwana okolicznościowa, stary numer magazynu Bieganie, żel, worek do depozytu i śliczny buff (komin). Był jeszcze kupon do hotelowej restauracji – Champions.

Zasady biegu/wyzwania są następujące:

·      Czas do wykorzystania – 24h (ja wykorzystałam 7 minut),

·      Ilość wejść – zależy od uczestnika, organizatorzy wyliczyli, ile wejść odpowiada jakiej górze – przez Łysicę do Mont Everestu,

·      Udogodnienia – można robić dowolne przerwy, pójść popływać a hotelowym basenie, poleżeć na siłowni (poćwiczyć też, ale nie wiem czy chętni się znajdą), zjeść obiad w restauracji,

·      Każdy w swoim tempie, przepuszczając szybszych wchodzi/wbiega/wczołguje się na 41 piętro w Hotelu Marriott.

Pakiet startowy fot. D.Szymborska

Z Gabrielem na 41 piętrze fot. D.Szymborska

Atmosfera super, przemiłe wolontariuszki, uśmiechnięte zorientowane – co/gdzie/jak.

Towarzystwo też wyborne. Wystartowałam w pierwszej turze, a tu tylu znajomych. Gabriel – pomysłodawca, z którym spotykamy się dość często na degustacjach win (on biega ultra ja triathlonuję a obydwoje lubimy dobre wino, a szampany w szczególności), kolega kolegi co jak przeczytał moje imię na plecach to już wiedział, że mamy wspólnego znajomego, znajomi z innych biegów, blogerzy, tak zwane „znajome” twarze – ot towarzystwo biegowe w Warszawie nie jest jednak takie duże!

Po wejściu należy grzecznie i cicho zjechać windą bo bieg kończy się na piętrze, na którym normalnie mieszkają goście hotelowi. Ciekawa jestem ich min gdy zobaczą wychodząc na śniadanie ekipę spoconych ludzi w t-shirtach i butach sportowych, którzy krążą tak – schody – winda – schody!

Trzymam kciuki za wszystkich, którzy będą się mierzyć z zakwasami (oj nic tak nie zakwasza mięśni jak bieganie po schodach), kaszlem – im szybciej się wbiega tym bardziej się kaszle, nie wspominając o ogólnym zmęczeniu i zawrotach głowy – klatka schodowa jest bardzo wąska!

Sprawdzę jutro komu się udało, choć tak naprawdę ideą dzisiejszego wyzwania było wygranie z samym sobą niezależnie od ilości wejść.

Mam nadzieję, że do zobaczenia za rok, nie chcę nic sobie obiecywać ale jeżeli nie będę lecieć na wakacje to pobiegam więcej niż raz….

Takie schody fot. D.Szymborska

Ciii na 41 piętrze fot. D.Szymborska

Dwunastka w windzie fot. D.Szymborska