Biegam i chudnę, czyli wolno i długo...

Dziś nie odrywałam wzroku od zegarka, bardzo dawno nie biegałam z pulsometrem,
trzeba będzie się przeprosić z paskiem HR i monitorować....a to wszystko,
żeby schudnąć do maratonu....fot. D.Szymborska

Serio. Plan jest taki, będę lekka jak piórko, no może jak kilka piórek na wiosenny maraton!

Żeby schudnąć trzeba….tutaj każdy poradnik zaczyna litanię rzeczy, które trzeba lub też nie wolno robić. Wszystko po to żeby, książki sprzedawać, przyciągać czytelników. Wszystko oparte na prawdziwych historiach z eksperckim komentarzem...

Najpierw założenia, 5 punktów, które wcale jakieś super trudne do spełnienia nie są:

·      Ograniczona ilość słodyczy – czyli raz na jakiś czas, pyszny tort, ciacho czy pralina,

·      Ograniczona ilość alkoholu – jak wino to z wyższej półki, brak alkoholi mocnych,

·      Ograniczona ilość glutenu – lepiej się czuję, jak nie jem chleba, pszennego makaronu, ale na kromkę domowego, ciepłego, razowego bochenka się skuszę, albo łyżkę, no dwie galuszek,

·      Zdrowe, zbilansowane posiłki - takie, które można łatwo i szybko przygotować, żaden tam catering dietetyczny, zwyczajne, dobre jedzenie,

·      Dużo wody i słabych herbat -  wypiłam dziennie minimum 2.5 litra płynów, właściwie to cały czas coś piję i dobrze mi z tym! To wcale nie jest takie trudne, trzeba tylko mieć ładne kubki, filiżanki i szykowne bidony.

A teraz proces chudnięcia w biegu: trzeba biegać wolno, tak by spalić tłuszcz, który tak łatwo się magazynuje w organizmie. Po drugie trzeba biegać długo. 

Wolno i długo – to cała tajemnica! Oczywiście trudno jest od razu wiedzieć, które „wolno” dla danej osoby oznacza największe spalanie, jednak są sposoby, by nawet bez badań wydolnościowych (będę o nich wkrótce pisać) wyznaczyć sobie odpowiednią prędkość biegową. Z reguły przypada ona na tempo biegu, które umożliwia nam swobodne rozmawianie. A jeżeli chodzi o czas, wszystko powyżej 45 minut ma sens!

Wystarczy przeczytać historie tych, którzy schudli kilkadziesiąt kilogramów – są to opowieści o osobach, które, z reguły nie uprawiały wcześniej sportu, które codziennie w wolnym tempie albo maszerowały albo biegały, poświęcając temu od 30 do 60 minut – czyli….właśnie, właśnie spalały tłuszcz po prostu!

Dla mnie spalanie tłuszczu to bieg z pulsem w granicach 147-150 i właśnie tak dziś spalałam kalorie na City Trail. Było bardzo przyjemnie, choć paradoksalnie, to wcale nie jest takie proste biec równo z takim pulsem. Nie ma przyśpieszania, wyprzedzania, ale świadomość chudnięcia bardzo pomaga!

Oby to był chudy, biegowy rok…..