Spodenki rowerowe – 15 lat zmian i udoskonaleń – po to, by pupa nie cierpiała….

Pierwsze po lewej mają prawie 15 lat, drugie po lewej nie mają roku....fot. D.Szymborska

Nie wiem jakie były wcześniej, pamiętam jak 15 lat temu ucieszyłam się z moich pierwszych spodenek rowerowych, wtedy nie jeździłam na szosie to spinning był moim ulubionym sportem. Jak wygodnie było na siodełku….

Wraz z ilością prań i treningów spodenki tracą swoje „magiczne” moce, wypierają się jony srebra, gąbeczki się uklepują, systemy oddychania i wentylacji się psują, jednak jak na odzież sportową są to bardzo trwałe rzeczy. Wciąż mam swoje, teraz już „vintage” spodenki sprzed wielu lat, ciekawe czy w firmie Berkner pamiętają ten model….

Spodenki rowerowe ubiera się po to by zwiększyć komfort jazdy. Tutaj jest podobnie jak z doborem okularków do pływania. Nie można polecać komuś czegoś, przekonując, że właśnie ten model jest idealny, każda z nas ma inną twarz i inną pupę. Zatem nie pozostaje nic innego jak testowanie i szukanie ulubionego modelu wkładki w spodniach. Jest to o tyle kłopotliwe, że tak jak okularki można przymierzyć w sklepie, sprawdzić czy zasysają i dobrze przylegają do twarzy, tak ze spodenkami, nawet tymi mierzonymi w sklepie jest tak, że to trzecia, piąta godzina spędzona na siodełku pokaże czy właściwy model wybrałyśmy. A zwrotów nie ma…..

Tyle spodenek, a w żadnych (no może w Giant/Liv) nie wygląda się zgrabnie....fot. D.Szymborska

Czym kierować się przy wyborze spodenek?

Po pierwsze celem – jeżeli mają to być spodenki do triathlonu – musimy pożegnać się z wygodną wkładką, z tej prostej przyczyny – nabierze ona wody i będzie przeszkadzać i obcierać, a bieganie w takich spodenkach będzie koszmarem.

Jeżeli wiemy, że zawsze zimno nam w „nerki” wybierzmy spodenki na szelkach. Damskie modele są tak pomyślane, że szelki nie opinają piersi, możemy być pewne, że nam nie będą spadać.

Jak planujemy bardzo długie wyjeżdżenia, wiele godzin na siodełku to inwestujmy w nasze pupy – im lepsze systemy, wentylacja, amortyzacja tym mniej będziemy cierpieć, pod warunkiem oczywiście, że dobrze dobierzemy rozmiar i model. Łatwo napisać, trudno zrobić, ale trzeba też pomyśleć o tym jak nasze uda zwiększają objętość w czasie jazdy, spodenki nie powinny się „wrzynać” w uda!

Wreszcie warto mieć kilka par spodenek, tak by „nie zajechać” jednej w ciągu miesiąca. Odradzam kupowanie na zapas, wystarczy, że trochę schudniemy, albo wręcz przeciwnie nasze nogi staną się bardziej umięśnione i super model przestaje pasować. Wyjątkiem są modele najprostsze, takie jak ten mój sprzed lat – zawsze dobry, bo zwyczajnie z lycry i z najprostszą "poduszeczką".

Niedawno zaczęłam jeździć w spodenkach Castelli (Rosso Corsa), które wyposażone są w Sit Progetto X2 - jestem nimi zachwycona, są super wygodne, zostawiam sobie je na bardzo długie jazdy i zawody bo nie wiem jak „przeżyją” dużą ilość prań (mam nadzieję, że dobrze).

Bardzo lubię spodenki Odlo, najbardziej odpowiadają mi te ze zwykłą wkładką, model wyższy tej samej firmy wyposażony w specjalną – Climate regulation – już mi tak nie odpowiada.

Giordana - to moje jedyne spodenki na szelkach – wkładka nie porywa, ale w plecy nie wieje i nie spadają.

Spodenki Giant/Liv w fajnej wiosenno/jesiennej długości ¾ zrobiły się za duże i zwyczajnie nie jest mi w nich wygodnie, wyposażone są z dobrą wkładkę, a ich zaletą jest to, że w jako jedynych spodenkach rowerowych wyglądam w nich zgrabnie! Jednak zgrabność nie wystarczy jak trzeba kilka godzin siedzieć na siodełku….