Z pamiętnika triathlonistki - odcinek 2

Śniadanie w łazience fot. D.Szymborska

Banana to zjdam w łazience. Popijam mlekiem czekoladowym. A to dlatego żeby nikogo nie budzić i światła w pokoju ani kuchni nie zapalać. Powoli poranek dopracowuję co do sekundy.

Wieczorem pakuję torbę na basen. Słowo pakuje nie jest najwłaściwsze, bo właściwie to ja jej nie rozpakowuje tylko zmieniam ręczniki, bo płetwy, łapki, okularki, czepek i zatyczki i „ósemka” są w niej na stałe. Tak, tak ręcznik to ważna sprawa, ostatnio jak wieczorem sobie nie zapakowałam to na basenie suszyłam się suszarką (cała) co zajmuje więcej czasu niż klasyczne wycieranie ręcznikiem.

W przeddzień przygotowuję sobie też ciuchy do ubrania. Tym sposobem od wstania, zjedzenia „śniadania”, umycia się (jak to piszę to się zastanawiam po co się myję rano przed basenem….chyba to zmodyfikuję), umycia zębów (2 minut – bo tak pilnuje moja automatyczna szczoteczka), toalety i ubrania mija 15 minut. Strażakiem jeszcze nie jestem ale się doskonalę!

Lepsze czasy osiągam natomiast wychodząc z basenu. Od czasu wyjścia po drabince, przez wytarcie się, ubranie, odebrania płaszcza i butów do dojścia do zaparkowane auta mija zaledwie 9 minut! Tu też z tygodnia robię postępy. Rozważam prowadzenie auta w płetwach….

Takie to są poranki. Za to wieczory to coś innego. Slow food, gotowanie, wino. O tak mój drogi pamiętniczku triathloniczku to lubię.

Żeby nie było, że narzekam ja optymalizuję życie, bardzo szczęśliwe życie!