V Praska Dycha – relacja

V Praska Dycha fot. T.

Oj dziś to było gorąco. Bieg zaczął się punktualnie o 16.40 w Parku Skaryszewskim w Warszawie. I tu zaczyna się problem. Powietrze stało, a przy temperaturze około 28-30 stopni nie biega się najlepiej. Jednak nie o narzekanie tu chodzi ale o dobrą zabawę. Atmosfera biegu była bardzo dobra, ciekawa momentami. Jednak o tym za chwilę. Bieg – 10K to 5 i ¾ pętli. Miałam trochę wątpliwości czy nie pokręcę i nie będę biegać np. o jedną więcej. Na szczęście zaraz po starcie były dwa wyświetlacze, które pokazywały numer startowy i ilość okrążeni wraz z miejscem w klasyfikacji ogólnej. Zauważyłam to dopiero po 2 okrążeniu bo wyświetlacz był zbyt blisko mat i jak się biegło niezbyt wolno, to nie było szans żeby zobaczyć swój numer. Wystarczyło zwolnić na moment i wtedy wszystko działało. Wolę biegi, które nie ograniczają się do krążenia w kółko, i gdy jest chłodniej. Najciekawsze były hasła biegaczy – dużo przekleństw, dziewczyny rozbierające się do staników i polewające się wodą, sympatyczna ekipa rozdająca kubki z wodą. Gdy skończyły się normalne plastikowe kubeczki, woda serwowana była w takich na piwo. Na mecie woda i medal. Stylistyka – coś w stylu Winnetou – a to Marek Kotański, bo to jemu dedykowany był bieg. Do domu wróciłam zadowolona, to był przyjemny bieg. Do zobaczenia za rok!

Biegłam ubrana w: bluzeczkę zwaną przez organizatorów technologiczną – NIKE, w spodniach ¾ NIKE, butach MIZUNO Creation 13, skarpetki MOOSE, czapeczka Asics, na prawej ręce TIMEX z GPSem, na lewej NIKE+ Fuelband