Sałatka czy tym można się najeść? I potęga wizualizacji siebie samej!

Sałata z pieczonym kurczakiem fot. D.Szymborska

Tytułowe pytanie to chyba retoryczne jest. Zjadłam. Pyszna była. Tylko, że teraz bym coś zjadła….

Zastanawiam się ile jestem wstanie wypływać kalorii przez godzinę treningu? Więcej niż to co sobie przygotowałam. Czyli wniosek też jest prosty – chudnę.

Waga też to pokazuje, nawet z przerwą w diecie na burgera i kromkę (no dwie) z serem. Za to bajgli nie ruszam. A ciężko jest.

Trzeba włączyć myślenie zdroworozsądkowe. To znaczy: Dota, jak chcesz szałowo wyglądać w piance to nie żryj tyle. Włączone. 

Teraz wizualizacja. Szałowy czepek, okularki i ja w ślicznej dopasowanej ale nie mega obcisłej piance stoję na brzegu (tu sobie wybieram) jeziora albo morza. Potem chwila w wodzie. I tak jak na filmach, coś ale Słoneczny Patrol (tylko piersi mam mniejsze) wybiegam z wody, zdejmuję czepek, otrzepuje włosy i lekkim krokiem biegnę do strefy zmian. 

Jak jestem bardzo głodna to jeszcze wizualizuję potykających się z zachwytu innych zawodników, że taka zgrabna dziewczyna obok nich biegnie. Oczywiście nie przestaje się uśmiechać bo wiem, że wszyscy robią mi zdjęcia. 

Myślę, że w porze podwieczorku będę sobie wymyślać jak super sexy wyglądam na rowerze, jak zgrabnie, i szykownie wpinam i wypinam buty. A o tym jak pięknie prezentuje się w czasie biegu to pomyślę sobie jak zjem kolację i będę wiedziała, że jeszcze bym wcięła z pół porcji więcej….ale tego nie zrobię bo pomyślę o tym jak pięknie będę wyglądać na mecie, jak zgrabne nogi przeniosą mnie przez jej linię. 

I wtedy pojawia się diabeł w mojej głowie, który proponuje wymyślne menu na po triathlonie. Jemu też poświęcę trochę uwagi….zgłodnieje. 

Pójdę spać a rano zacznę od tego, że już jestem trochę chudsza i w tej piance….