Klucze do sukcesu

Mój zestaw kluczy....do sukcesu fot. D.Szymborska

Kontuzje, te mniejsze i większe to zawsze czas refleksji, czasem frustracji, częściej głębokiej analizy – co poszło nie tak i dlaczego.

U mnie trwa odcinek – moja lewa stopa. Cóż pewno jest poprawa, ale zachodzi na tyle powoli, że jej jeszcze nie dostrzegam. Grzecznie smaruję, pryskam lodem. Będzie lepiej. Pozostaje tylko pytanie KIEDY.

Gdy trenowałam tylko bieganie, to w przypadku kilku kontuzji oznaczało to prawie zupełną labę i ogromną tęsknotę za treningami. Teraz gdy mam aż trzy sporty, stopa wyłącza mnie z biegania ale basen i rower pozostają, ba można nawet troszkę zwiększyć kilometraż wodno/szosowy!

Mam kilka kluczy, czy któryś doprowadzi do sukcesu? Po pierwsze, nie mogę być Kłapuchym tylko dlatego, że boli stopa. Po drugie zadanie na sezon 2013/2014 wykonane – ukończony triathlon na dystansie sprint (0,750/20/5), po trzecie do startu w HTG jeszcze kilka tygodni i trzeba być dobrej myśli.

Vintage klasyka basenowa - INFLANCKA fot. D.Szymborska

To po kolei.

Pierwszy klucz do sukcesu to ten z basenowej szatni. Oznacza, że w wodzie jestem tak często jak się da, że nie przepuszczę okazji by nie zrobić „długości”, popracować nad techniką. W listopadzie nie umiałam pływać kraulem a dziś zrobiłam (kolejną) piramidę i jestem z siebie ogromnie dumna! Łapy bolą, wszystko boli ale czuję, że zrobiłam dobry trening a to daje uśmiech. Co dla mnie najważniejsze polubiłam pływanie! Coś co było koszmarem stało się radością! Tak, tak ja się cieszę, że mogę pływać! Owszem czasem śni mi się basen z wodą brudną jak jeziorze, który ma ponad 2K a ja mam zadane osiem powtórzeń, ale nawet w śnie jakoś to przepływam….

Szczegóły, które cieszą - kolor klucza dobrany do owijek  felg w rowerze...fot. D.Szymborska

Drugi klucz to ten rowerowy. Nie żebym stała się majsterkowiczem, ale staram się zrozumieć swój rower. Tutaj przyjaźń była prostsza niż z wodą. Moją „szosę” uwielbiam od pierwszej jazdy. To co najbardziej podoba mi się w moim rowerze, to, to, że on jest przełożeniem pracy moich mięśni. Czuję, że im więcej trenuję, staram się tym bardziej moc roweru jest wykorzystana! Śmigam bo rower mnie nie spowalnia, on motywuje bo tak wstyd przed samą sobą jeździć wolno…. Bo narzekać na taki sprzęt to nie wolno!

Biżuteria....zawsze cieszy fot. D.Szymborska

Trzeci klucz, a nawet trzy klucze to moje po maratońskie pamiątki. Każdy ma inną historię. Z jednego odpadła emalia – wyniki prawie codziennego chlorowania…. Z moimi kluczykami biegowymi to jest tak, że jeżeli biegnę odpowiednio szybko to one się obijają i hałasują. Mam słyszeć ten hałas! Mam biegać szybko. To uwielbiam! Każdy z trzech maratonów ma swoją historię – pierwszy cudowny debiut w Berlnie, drugi romantyczny Orlen, trzeci nieudany (ale ukończony) Berlin. Widomo, prędzej czy później będą kolejne maratony, choć najbardziej to marzę o tym maratonie, który przebiegnę po pływaniu i rowerze. Do tego długa droga….

Każdy klucz otwiera jakiś sukces. Wiadomo chcę już, od razu wszystkiego, ale z kluczami bywa tak, że się zacinają….to co ważne moje się nie gubią!

Cudownie mieć taki pęk różnych kluczy, zarówno tym materialnych – bo jakbym otworzyła szafkę, albo dokręciła pedały, jak i tych w głowie – kluczy do motywacji, trenowania i tych, które czasem się zacinają – kluczy do cierpliwości. Oj ten to jakiś taki dziwny, nie chce otworzyć miejsca w głowie, które pozwoli spokojnie czekać aż kontuzja minie….

Tak to bywa z tymi kluczami, różnymi tymi do sukcesu też…..