Bieganie po górach (dzień 4)

Na płocie fot. D.Szymborska

Książkowy kryzys. Ile można? Dlaczego pod górkę? Kiedy będzie z górki? O nie ja wracam tą samą drogą! Chcę po płaskim. Dziś ciężko się biegało, co nie zmienia faktu, że gdy wróciłam po treningu byłam naprawdę szczęśliwa i dumna z siebie. Robi się trochę monotonnie, a to dopiero 4 dzień. Zastanawiam się co czują biegacze profesjonalni na zgrupowaniach, które trwają na przykład 3 tygodnie? Czy wtedy w ogóle się myśli? Czy żyje tylko od treningu do treningu z przerwami na jedzenie i spanie?

Dziś jakoś psy mnie nie goniły, widziałam ładny górski cmentarz. Niby zwykły, ale zasypany śniegiem wyglądał ślicznie. Lubię górskie cmentarze, tak bardzo się od siebie różnią. Pamiętam taki na Słowacji – groby przypominały indiańskie totemy, latem widziałam mały cmentarz w Pirenejach – blokowy – tylko ściana na urny i trumny wkuta w skale.

Czwarty dzień  na różnych trasach a nikogo biegającego nie spotkałam. Dziś przebiegłam też się po Szczawnicy. Zastanawiam się co to można robić jak się przyjeżdża na wczasy? Księgarni nie znalazłam, muzeum zamknięte do kwietnia bo nie mają ogrzewania. Doczytałam trochę historii, o Łemkach, ich legendach. Pieniny są cudownymi górami ale uzdrowiskowy klimat, to nie jest coś dla mnie. Za rok poszukam innego miejsca do biegania. Czy to będzie Szklarska, nie wiem. Pomyślałam o Zakopanem. Mam rok na planowanie. A może Dolomity? Kiedyś tam chodziłam po górach. Nie było szlaków, a mój znajomy Kolumbijczyk upatrywał szczyt i na niego nas prowadził. Nie jestem biegającą na orientację osobą, więc wolę jak trasa jest trasą…. Zobaczymy. Na razie jak przystało na osobę na obozie biegowym czekam na obiad…

Cmentarz w Pieninach fot. D.Szymborska

Obcy albo Święty Mikołaj fot. D.Szymborska