Otwarte butelki w Barze Cenzura – Włochy degustacja

Fot. D.Szymborska

O parkowaniu w Centrum Warszawy napisano już dużo, więc pominę ten temat milczeniem. Udało się to najważniejsze. Na trzecim piętrze na Mysiej 3 – Bar Cenzura. A w nim degustacja. Vini e Affini zaproponowało naprawdę duży i ciekawy wybór włoskich win. Dla mnie ważne było to, że przed degustacją w mojej skrzynce mailowej była lista win. Googlałam, doczytywałam i przyszłam z planem spróbowania zaledwie kilku win. Plan zrealizowany w 100% procentach. Wina opiszę w kolejności w jakiej były w notesie degustacyjnym. O serwowanych przekąskach napiszę w kolejnym poście bo to zupełnie inna historia.

Fot. D.Szymborska

Zaczynamy od Piemontu, Elvio Cogno – rodzinna winnica, winoroślą rosną na stokach o ekspozycji południowo – wschodniej, i południowo – zachodniej, na wysokości od 350 do 400 m n.p.m., winnica zajmuje zaledwie 9ha, parcela Ravena ma 80 lat.

Cascina Nuova, D.O.C.G. Barolo, 100% Nebbiolo, 2008 (cena 155PLN) – podobno może poczekać w butelce kolejne 20 lat i wtedy będzie dobrze smakować. Jak na razie świeże wino, proste i wyczuwalnie młode. Takie z potencjałem, tylko czy warto będzie czekać? Tego nie wiem…

Ravera, D.O.C.G. Barolo, 100% Nebbiolo, 2007 (cena 209PLN) – cóż tego wina to bym nie rekomendowała, ubogie Barolo, delikatnie rzecz ujmując nic specjalnego.

Vigna Elena, D.O.C.G. Barolo, 100% Nebbiolo, 2006 (cena 349PLN) tutaj w końcu Barolo z tych Barolo, o których chce się mówić. Poprawne, brakuje mu tego „czegoś” by być TYM BAROLO. Smak, kolor i cała reszta książkowa, jednak nie porywająca.

Zmieniamy region, trafiamy do Piemontu, La Montina, to już coś większego 35ha, 500tys butelek rocznie, słynie z win produkowanych metodą szmpańską (wtórna fermentacja w butelkach).

Brut Franciacorta, D.O.C.G. Franciacorta, 95% Charodnnay, 5% Pinot Noir – cóż wino było tak schłodzone, ba zimne wręcz a ja nie miałam wolnej półgodziny by poczekać aż „odmarznie”, dobre na aperitif jednak gdybym miała wydawać 130PLN to bym się dwa razy zastanowiła czy warto.

Idziemy dalej, Trydent i Górna Adyga, Eugenio Rosi, mała winnica, 5.5ha, rocznie zaledwie 20 tysięcy butelek, gleby wapienno – glniaste. Dziś miało nie być białych ale zostałam przekonana do Anisos Bianco i nie żałowałam. Anisios I.G.T. Vallagarina z 2009 to ciekawe warzywne wino, interesujące i moim zdaniem jeżeli poświęcić by więcej uwagi można się z niego naprawdę cieszyć, martwi mnie tylko jego cena bo 119PLN to dużo. Choć z drugiej strony to eleganckie wino, które wydaje się być tajemnicze i ciekawa jestem zderzenia go ze smakiem tarty cytrynowej – mój sposób by wino zmieniło swoje oblicze…

Poiema, I.G.T. Vallagarina, z 100% Marzemino z tego samego rocznika w tej samej cenie to doskonała kwasowość, wino na dobrą kolację, cieszy samo w sobie. Ciekawy nos, niebanalne i po prostu dobre.

Esegesi, I.G.T. Vallagarina, to blend 80% Cabernet Sauvignon i 20% Merlot z 2007 roku, tak poprawne, że aż nudne. Ładne, krągłe i zbilansowane ale bez tego błysku.

Teraz pora na Veneto, wino z winnicy Meroni, il velluto znaczy aksamitny, właściciel Carlo Meroni twierdzi, że to słowo pasuje najlepiej do jego wina. Myślę, że ma rację. Degustowałam Il Velluto Amarone, D.O.C. Amarone Classico, z 2003 (cena to 199PLN), to ciekawe wino moim zdaniem idealne do ciężkich mięs, długo zostaje w ustach, lekko przesmażone konfitury idą w parze z owocami leśnymi.

Podróżujemy dalej, Toskania, Il Mlino di Grace, nie wiem czy nie jestem tendencyjna bo uwielbiam Toskanię więc tak naprawdę na tą degustację przyszłam po to by poznać Gratius’a. O nim za chwilę najpierw młodsza siostra, Il Margone Reserva, D.O.C.G. Chanit Classico, z 100% Sangiovese (149PLN) z 2006 roku. To wino dla tych, którzy się boją. Obawiają się czegoś nieznajomego, pragną przewidywalnej butelki. Dobre Chanti, wszystko do wszystkiego pasuje, tak zachowawczo. Jednak obok stoi Gratius – I.G.T. Toscana, z 100% Sangiovese, za niecałe 200PLN. Skórzany nos, warzywa, papryka przysmażona a może nawet trochę uwędzona, spokojne, mięsiste, dymne wino. Jak dla mnie hit tej degustacji!

Pozostając w Toskani sięgnęłam jeszcze po Do 12 Uve, z Il Paradiso di Frassina – czytałam, że warto. Cóż jak na cenę – 175PLN chciałabym czegoś więcej niż dobrego wina, które jest blendem ciekawym ale nie powalającym z nóg. Siedzi w nim dosłownie wszystko – dlatego tak się nazywa, a mianowicie: Sangiovese (dwa różne klony), Cabernet Sauvignon, Cesanese d’Affile, Syrah, Petit Verdot, Marelan, Ancellotta, Alicante Bouschet, Carmanere, Tannat i jeszcze Canaiolo.

Dotarłam też na Sycylię. Feudo Montoni, 73 hektary, najstarsze krzewy mają po 75 lat, rosną na wysokości od 400 do 700 m n.p.m. Zaczęłam od stołowego (49PLN) Nerello Mascalese M, I.G.T. Sicilia, 100% Nerello Mascalese – dziwne wino z 2011, bardzo młode takie do wypicia, tu i teraz. Proste i sensownie zbudowane. Skończyłam Vrucara I.G.T. Sicilia, 100% Nero d’Avola – tak klasyczna Sycylia jak tylko możemy sobie wyobrazić, z wulkanem w tle. Intensywnie alkoholowa, ciepła do wypicia na tarasie w lecie w czasie dobrej kolacji. Niestety w Polsce drogo ceniona bo aż na 185PLN.