Jak się zorganizować czyli wpisać biegania i ćwiczenia w harmonogram dnia

Drugie śniadanie fot. D.Szymborska

Cokolwiek robimy to zawsze trzeba planować. Bieganie ma tą cudowną zaletę, że (przynajmniej teoretycznie) można wyjść na trening o dowolnej porze. I tutaj zaczynają się schody, każdy, kto trenuje wie, że to tylko teoria. Dla mnie widełki czasowe robią się całkiem wąskie – nie chcę sama biegać po ciemku, to po pierwsze, nie wyjdę na trening zbyt bardzo najedzona, to po drugie. I tym sposobem, teraz gdy dzień jest krótki zostaje niewiele czasu. Gdy do tego dojdzie jeszcze gimnastyka, którą również można zrobić „kiedykolwiek” to dzień wydaje się być za krótki. Z gimnastyką jest o tyle łatwiej, że stabilizację można zrobić gdy na dworze jest ciemno, jednak płotków nie trzymam w salonie, ani też nie rzucam piłką lekarską w swoją ścianę w kuchni więc kiedyś trzeba znaleźć czas na dojechanie do sali gimnastycznej.

Po co o tym piszę? Bo zastanawiam się co jeszcze mogę ulepszyć w swoim planie. Teraz jestem na konferencji, zjadłam już drugie śniadanie, popiłam izotonikiem, wcześniej ćwiczyłam. Wyglądam normalnie, tylko bardzo chce mi się spać, a do tego jeszcze się pocę więc zastanawiam się kiedy makijaż spłynie…..

Moje hinty dotyczące wpisywania treningów w „normalne życie” są takie:

·      Deszcz, niska/wysoka temperatura to nie są czynniki, które mnie w domu zatrzymają. Nie ma czekania „aż się ociepli”, „aż przestanie padać” – jest godzina, dwie do dyspozycji to trzeba ją wykorzystać

·      Zawsze suche ubrania biegowe, na szczęście jestem w tej szczęśliwej sytuacji, że mam kilka setów ubrań i kilka par butów, więc nie ma wymówki – nie wyschło…

·      Mam dokładnie zmierzone ile, które ćwiczenia z gimnastyki mi zajmują – wolne 35 minut wybieram wariant A, mam prawie 50 – wariant B

·      Odhaczam każdy wykonany trening – to cudownie widzieć na lodówce kartkę z „tikami” – ja to wszystko wyćwiczyłam i wybiegałam

·      Tak jak dziś, zdarza mi się nosić jedzenie ze sobą. To czego nie zmieniam, nawet gdy bardzo się śpieszę to spokojne jedzenie na siedząco. Robię tak z dwóch powodów a) gdy jem na stojąco to się krztuszę, b) gdy jem na stojąco to nawet pyszne jedzenie mi tak dobrze nie smakuje

·      Jestem obrzydliwie punktualna. Dlatego zdążyłam napisać ten post, bo organizatorzy konferencji zaczną ją z opóźnieniem. Zdążyłam też zjeść kanapkę….