Dżender w triathlonie

Fragment okładki 220Triathlon numer 6

W przyszłym tygodniu organizatorzy największego triathlonu w Polsce przedstawią ambasadorki biegu. Zmiana duża, bo jak łatwo się domyślić ambasadorki będą kobietami. W zeszłym roku byli tylko ambasadorzy.

Przeglądając fora internetowe o triathlonie znalazłam wiele postów zawodników cieszących się, że kobiety też zaczynają startować w zawodach. Pojawiały się zdania o „paniach w triathlonie”, o tym jak to fajnie, że „kobiety podejmują wyzwania”. Super prawda?

A mnie takie wypowiedzi bardzo denerwują, bo co ma moja płeć do tego w jakich zawodach startuję?

Mam taki sam limit czasu jak „panowie w triathlonie”, takie same nagrody (to często wyróżnia TRI od zawodów biegowych, gdzie organizatorzy argumentują, że z racji mniejszej ilości startujących kobiet, konkurencja jest dużo mniejsza i nagrody pieniężne też).

Nie czuję się jak słabsza płeć! Chciałam przebiec maraton – przebiegłam, chciałam pływać w rwącej rzece w Pirenejach pływałam, chciałam skoczyć ze spadochronem skoczyłam….i tak można długo wymieniać. Nikt się nie dziwił, nikt mnie specjalnie nie traktował. Chciałam to, to robiłam.

Dlatego drodzy „panowie w triathlonie” dziękuję za miłe przywitanie ale go nie potrzebuję! Trenujemy tak samo ciężko, mamy takie same cele. 

Widzimy się na starcie i na mecie.

Tekst pisałam z przerwą na jedzenie i sprzątanie, poszłam też wyrzucić śmieci. Sprawdziłam listy a tam czekała na mnie przesyłka od E. „Triathlon for women”….a w nim moda tri, świetne przepisy i dużo technicznych rad, nie wspominając o dużej ilości danych technicznych dotyczących rowerów….

TRI jest dla trenujących i E. wiedząc to wyszukała w Londynie specjalistyczną gazetkę, w której nikt nie pisze o mnie jako o "pani" tylko jako o "zawodniczce"! Dzięki E. mam co czytać a wkrótce będzie też recenzja tego pisma.