XVII Żoliborski Bieg Mikołajkowy – pierwszy sklasyfikowany renifer

Renifer fot. T.

Czasem nie można się ścigać, a zawsze można się dobrze bawić. Dziś od rana doszywałam uszy i rogi, tak by na pewno nie spadły z czapki. Sprawdziłam czy nos mruga. Tak, tak dziś byłam najszybszym reniferem w czasie Biegu Mikołajkowego. Było super! Tak jak rok temu, a może i trochę lepiej bo…. byłam podrywanym reniferem. Proponowano mi i siano i randki. Do tego usłyszałam wiele miłych słów od dopingujących, raz musiałam wyjaśnić wołającym do mnie dzieciom, że nie jestem pszczółką tylko RENIFERZYCĄ. Takie przebranie pokazało zupełnie inny wymiar biegu – można wlec się w połowie stawki a być dopingowaną jak ta z czołówki. Może następny maraton pobiegnę jako hot dog? Chciałabym być fast food. Zobaczymy. Dzisiejszy bieg był super. Dużo kibiców, pyszny makaron, słodka herbata i jabłka – to co renifery lubią najbardziej. Przed biegiem głównym rozegrane było kilka biegów dla dzieci – były medale, słodycze i duże nerwy rodziców i świetna zabawa dzieci. Start biegu głównego był podzielony – panie na górce, panowie w dolince. Spotkaliśmy się po 1.4K. Tym razem nie było schodków na mostkach, tak sobie krążyliśmy obok obojętnych kaczek i rybitw pływających po rzeczce. Podsumowując nikomu nie udało się przegonić Mikołaja na rowerze, a renifer bardzo zadowolony wrócił do domu! Do zobaczenia za rok!

Ps. Dziś w sklepie widziałam aureolę na druciku – może już kupię sobie na przyszły rok?

Ps2. Dziękuje A. E. J. T. za kibicowanie!

Ps3. Mam medal z choinką! Śliczny!!!