Paul w Polsce

Taki bezgluten to ja lubię....fot. D.Szymborska

Cóż to cukiernia i piekarnia z którą mam tylko dobre wspomnienia. 

Pierwsze – kanapki na autostradzie słońca we Francji. 

Drugie – tort urodzinowy, gdy mieszkałam w Londynie. 

Trzecie – pakowanie do walizki makaroników, by przywieźć je z wizyty w Londynie do domu. 

A teraz czwarte – prezent, bezglutenowy za to ultra kaloryczny zestaw słodkości, kupiony w nowo otwartym Paul’u w Warszawie.

Ohh a tu trzeba chudnąć! Trudno, trudno, do Paul’a wybiorę się po zawodach…..czyli już nie tak długo będę czekać. City Trail we czwartek, w sobotę triathlon w Gdyni – dam radę tyle wyczekać!

W londyńskim Paulu, lubiłam wiele rzeczy, najbardziej to, że od naszego mieszkania przy James St. dzieliło go kilka minut truchtem. Pamiętam bieganie do Regent’s Park i powrót do domu z gorącą bagietką w ręku. Oj było glutenowo i pysznie! To były dobre czasy……  a jaki będzie polski przekonam się niebawem. Trzeba sobie zrobić nagrodę, prawda? A czy pisałam już o tym, że jak się chce chudnąć to nagradzanie siebie samej jedzeniem jest głupim pomysłem? Pewno pisałam, więc o tym wiem! Jednak co nowy Paul to nowy Paul!

Wracając do prezentu, makaroniki różne smaki….pyszne smaki. A na dnie pudełka informacja, że to produkt głęboko mrożony był, i po rozmrożeniu należy spożyć do….. z Francji…..to dla tych co myślą, że makaroniki „nasze”….

Inna sprawa, że taki bezgluten to potrafi utuczyć….trzeba będzie to jutro wyjeździć…nie ma rady! A, że nie mogę się doczekać śmigania na szosie to tylko lepiej!