WawaWake – czyli wyciąg dla deski – sportowy OT*

Dziś akurat nikt tak nie latał...fot. D.Szymborska

Dla mnie nowość.  Jest jeziorko (bo inaczej ciężko nazwać ten zbiornik wodny w Bielawie), jest pomost, są dwa wyciągi i kilka przeszkód a do tego sporo ludzi (środek tygodnia, rano, nie ma upału…).

Wygląda na to, że zaczyna mnie ciągnąć do sportów wodnych. Nie żebym już patent sternika robiła ale….jakoś im lepiej pływam tym lepiej się czuję nad wodą.

Moje podejście do uprawiania sportu jest, delikatnie mówiąc inne niż wake’owych instruktorów. Ci palą sobie papierosa i udzielają rad kursantom. Wszystko spokojnie, bez napinki.

Wygląda na to, że ci uczą poruszania się na desce – niezależnie od tego czy to snowboard czy wake to ludzie mocno wyluzowani, średnio punktualni, zawsze na „ty” z całym światem. Mają czas na wszystko, kroku nie przyśpieszą a najbardziej lubią się zajmować opowiadaniem i siedzeniem. Do tego często są uroczymi i sympatycznymi ludźmi, tylko jak dla mnie stopień ich wyluzowania, czasem przekracza moje zrozumienie dla tego co jest cool/chill/czy inaczej-ale-modnie.

Wygodna perspektywa do oglądania innych, na zdjęciu wake'owiec, który wjechał prawie pod mój leżak...
fot. D.Szymborska

Wake polega na tym, by płynąć na desce (nogi wpięte tak jak w snowboard), robić akrobacje, pokonywać przeszkody, a wszystko trzymając się drążka, który liną jest przymocowany do specjalnego wyciągu. To co różni ten wyciąg od tego narciarskiego to jest a) brak górki b) częste zatrzymywanie się bo wake’owiec jest jedynym użytkownikiem wyciągu i to dla niego są przerwy (po wywrotce) przyśpieszenia itp.

Jeziorko z tych płytszych, wpuszczają nawet tych co nie najlepiej pływają bo każdy musi mieć kask, kapok, pianki są opcjonalne.

Ot taka zabawa wodna w stosunkowo niedużej odległości od Warszawy.

Na pewno można więcej w wodzie się potaplać niż np. na Warszawiance. Wczoraj wieczorem nie udało mi się zrobić treningu, bo zwyczajnie były takie tłumy, że przepłynięcie jednej długości bez wpadania/zatrzymywania/podtapiania graniczyło z cudem. Jak nie trenowałam pływania to nie wchodziłam do basenu sportowego. A wczoraj olimpijski basen był niczym kąpielisko otwarte – pływanie w poprzek, zatrzymywanie się na środku, przy linie i wszystkie możliwe utrudnienia dla tych, którzy przyszli potrenować a nie poplumkać. Nic to nauczka. Chce się pływać trzeba wstawać rano wtedy można sobie popływać a nie popluskać.

*off-topic